Παρεμβάσεις όχι μόνο στο μηχανισμό απόδοσης της δικαιοσύνης (δικαστήρια, κεντρικό κράτος κλπ) αλλά και στο ίδιο το κανονιστικό πλαίσιο που ορίζει το περιεχόμενο της ζήτησε ο πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθήνας Γιάννης Χατζηθεοδοσίου στο πλαίσιο της χθεσινής εκδήλωσης του Κύκλου Ιδεών «Δικαιοσύνη και Επενδύσεις» προκειμένου να υποβοηθηθεί η επιχειρηματικότητα.
«Αν κάποιοι χρειαζόμαστε ακόμη περισσότερη δικαιοσύνη (στην εφαρμογή της και στο περιεχόμενο της), είμαστε εμείς, οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις» υπογράμμισε ο πρόεδρος.
Ο ίδιος συνέχισε ότι χρειάζεται επειγόντως, ένα πλαίσιο που να προσφέρει γρήγορες και αποτελεσματικές διαδικασίες εξυγίανσης που να διασώζουν επιχειρηματική αξία και θέσεις εργασία και να επιτρέπει στην περίπτωση έντιμης επιχειρηματικής αποτυχίας μια γρήγορη επανένταξη στην παραγωγική οικονομία περιουσιακών στοιχείων και φυσικών προσώπων. Έτσι ώστε η κρίση να μην στερεί την οικονομία του δυναμισμού που χρειάζεται για να υπάρξει μια ισχυρή ανάκαμψη αλλά και να επιτρέπει να τολμήσει κανείς την ίδρυση νέων επιχειρήσεων, ειδικά όταν αυτές είναι καινοτόμες και συνεπώς έχουν σημαντικά αυξημένο ρίσκο αποτυχίας.
Προτείνονται στο σημείο αυτό παρεμβάσεις όπως:
• Απομάκρυνση σημαντικών φορολογικών εμποδίων: όταν διαγράφεται μια απαίτηση από προμηθευτή, να του επιστρέφεται ο ΦΠΑ και ο φόρος εισοδήματος που αναλογεί, οι ζημιές από τις διαγραφές να συμψηφίζονται με μελλοντικά κέρδη για τουλάχιστον 10 χρόνια και ο οφειλέτης να μη φορολογείται για το διαγραφόμενο ποσό.
• Συμμετοχή του κράτους με διαγραφές κεφαλαίου σε όλες τις διαδικασίες πτώχευσης. Το κράτος έχει υποσχεθεί να συμμετέχει με διαγραφές κεφαλαίου σε μια μόνο διαδικασία, του λεγόμενου «εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων». Θα έπρεπε να έχει την ίδια στάση και σε όλες τις συμφωνίες εξυγίανσης.
• Εξορθολογισμός της αλληλέγγυας ευθύνης. Το κράτος θα πρέπει να θεωρεί διοικητές επιχειρήσεων αλληλέγγυα υπόχρεους μόνο όταν αποδεικνύεται δόλος και να μην αναζητά αδιάκριτα ποινικές ευθύνες.
• Κατοχύρωση πραγματικής «δεύτερης ευκαιρίας» στην άδολη πτώχευση. Θα πρέπει στη χώρα μας να θεσπιστεί μια αυτόματη και πραγματική δεύτερη ευκαιρία όσο δεν υπάρχει αποδεδειγμένος δόλος. Για να γίνει αυτό θα πρέπει η απαλλαγή από χρέη να είναι πράγματι αυτόματη, να αφορά και χρέη προς το δημόσιο καθώς και διοικητές επιχειρήσεων και να μην θέτει σοβαρούς περιορισμούς άσκησης οικονομικής δραστηριότητας στο μέλλον.
Επιπλέον, ο κ. Χατζηθεοδοσίου σημείωσε ότι «η απουσία συστηματικού και διαφανούς χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού (όπως με τραγικό τρόπο επιβεβαίωσε η πρόσφατη καταστροφική πλημμύρα στη δυτική Αττική) προκαλεί επενδυτική ασφυξία. Επιπλέον, η συνύπαρξη περιοριστικών όρων χρήσεως γης και δόμησης με την οπισθοδρομική προσέγγιση των κριτηρίων όχλησης, δυσκολεύουν κάθε επιχειρηματία στο να προχωρήσει στη δημιουργία ή επέκταση δραστηριοτήτων του κυρίως στη μεταποίηση».
Ο ίδιος ζήτησε φορολογική δικαιοσύνη «διότι, αν υπολογίσει κανείς την προσφιλή μέθοδο φοροαποφυγής των μεγάλων επιχειρήσεων, τις ενδοομιλικές συναλλαγές δηλαδή (που όπως αποκαλύπτουν τα panama & τα paradise papers, αποτελούν εργαλείο απομάκρυνσης από τη φορολογική τσιμπίδα δισεκατομμυρίων ευρώ), τότε γίνεται απολύτως σαφές, ότι η φορολογική δικαιοσύνη, χτυπά στα χαμηλά και μόνο».
Τέλος σημείωσε πως με τον τελευταίο νόμο 3859/2011, διευκολύνθηκε η πρόσβαση στην Επιτροπή Ανταγωνισμού των μικρών επιχειρήσεων. Πλέον υπάρχει ασφαλής διαδικασία για την υποβολή καταγγελιών. Αυτό που χρειαζόμαστε όμως ακόμη περισσότερο είναι η εμπέδωση των κανόνων του ελεύθερου ανταγωνισμού σε όλο και περισσότερους επιχειρηματίες. Ώστε να γνωρίζουν τις νομικές υποχρεώσεις τους αλλά πολύ περισσότερο, τα δικαιώματα τους και τις δυνατότητες αντίδρασης τους σε περιπτώσεις καταχρηστικής συμπεριφοράς.
Πηγή Πληροφοριών: ΑΠΕ
στο 