Εντός της ερχόμενης
εβδομάδας αναμένεται να δοθεί στη δημοσιότητα η νέα διάταξη του υπουργείου Εργασίας για το ευέλικτο 8ωρο με τις δύο δικλείδες ασφαλείας για την προστασία του εργαζομένου.
Σύμφωνα με την εφημερίδα “Καθημερινή”, το ευέλικτο 8ωρο θα εφαρμοστεί με ασφαλιστικές δικλείδες ασφαλείας για την προστασία του εργαζόμενου και θα μπορεί να εφαρμοστεί συμπληρωματικά προς την ισχύουσα νομοθεσία, σε περίπτωση που δεν υπάρχει συνδικαλιστική οργάνωση ή δεν επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ συνδικάτου και εργοδότη, και μόνον κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου. Στόχος του υπουργείου
Εργασίας είναι να έχει
ψηφιστεί έως το πρώτο 10ήμερο του
Ιουνίου, όπως αναφέρει η εφημερίδα “Καθημερινή”.
Αν και πρόκειται για μια σημαντική μεταρρύθμιση, με παρεμβάσεις σε πολλούς και “ευαίσθητους” τομείς, με παρεμβάσεις που σε ορισμένα σημεία επιδιώκουν την προσαρμογή της εγχώριας αγοράς εργασίας στα σύγχρονα ευρωπαϊκά, οικονομικά και τεχνολογικά δεδομένα, το πολιτικό ενδιαφέρον έχει σχεδόν μονοπωλήσει η ρύθμιση για το ευέλικτο 8ωρο. Τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, δηλαδή, που αφορά την κατανομή του ημερήσιου χρόνου εργασίας κατά τέτοιο τρόπο, ώστε σε ορισμένες χρονικές περιόδους να παρέχεται εργασία και πέραν των νόμιμων χρονικών ορίων, ενώ σε άλλες περιόδους να γίνεται αντίστοιχη μείωση των ωρών απασχόλησης, με καταβολή της ίδιας αμοιβής.
Στην πράξη, δεν συνιστά τρόπο αύξησης του χρόνου εργασίας, όπως είναι π.χ. η υπερωριακή απασχόληση, αλλά μέσο συμψηφισμού αυξημένων ωρών απασχόλησης μιας περιόδου με τις λιγότερες ώρες μιας άλλης περιόδου.
Η ελληνική νομοθεσία προβλέπει τη δυνατότητα διευθέτησης, από το 1990, με την τελική διάταξη που βρίσκεται σήμερα σε ισχύ, να είναι αυτή του άρθρου 42 του νόμου 3986 του 2011, που δίνει τη δυνατότητα ο εργαζόμενος για μια χρονική περίοδο (αυξημένης απασχόλησης) να εργάζεται ημερησίως έως 10 ώρες και σε άλλη χρονική περίοδο (μειωμένης απασχόλησης) να εργάζεται λιγότερες ώρες αντίστοιχα, ή να χορηγείται στον εργαζόμενο ανάλογη ημερήσια ανάπαυση (ρεπό) ή συνδυασμός μειωμένων ωρών εργασίας και ημερών ανάπαυσης.
Η διευθέτηση χρόνου μπορεί να καθορίζεται με επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή με συμφωνία του εργοδότη και του επιχειρησιακού σωματείου που αφορά τα μέλη του, ή με συμφωνία με το συμβούλιο εργαζομένων ή με ένωση προσώπων. Αυτό το άρθρο έρχεται να συμπληρώσει η νέα διάταξη, που αποκαλύπτει η “Καθημερινή της Κυριακής” και ορίζει τα εξής:
“Εάν δεν υπάρχει συνδικαλιστική οργάνωση ή δεν επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ της συνδικαλιστικής οργάνωσης και του εργοδότη, μπορεί, κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου, να εφαρμοσθεί το σύστημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας, έπειτα από έγγραφη συμφωνία.
Σε κάθε περίπτωση, απαγορεύεται η καταγγελία της σύμβασης εργασίας για τον λόγο ότι ο εργαζόμενος αρνήθηκε πρόταση του εργοδότη για συμφωνία διευθέτησης”.
“Στην περίπτωση που λυθεί η σύμβαση εργασίας πριν από τη λήψη, εν όλω ή εν μέρει, του χρονικού αντισταθμίσματος που προβλέπεται κατά την περίοδο της μειωμένης απασχόλησης της παρ. 1, ο εργαζόμενος λαμβάνει, κατά τη λύση, αποζημίωση για τις υπερβάλλουσες ώρες που έχει απασχοληθεί σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 1 του ν. 3385/2005 (Α 210)”.
Στην πράξη, και εφόσον δεν υπάρχει συμφωνία με το σωματείο εργαζομένων, δίνεται η δυνατότητα διευθέτησης, υπό την προϋπόθεση ότι θα το ζητήσει ο ίδιος ο εργαζόμενος. Υπάρχει δε, και μια δεύτερη ζώνη ασφαλείας, η απαγόρευση της απόλυσης του εργαζομένου, σε περίπτωση άρνησης πρότασης από τον εργοδότη, για διευθέτηση.
Πηγή: Καθημερινή
στο 