Του ΠΑΝΑΓΗ ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΥ
Φωτιά στην ανατολική Μεσόγειο βάζουν οι εκβιασμοί και οι επιθετικές ενέργειες του Ερντογάν. Ο Τούρκος Πρόεδρος φόρεσε τη στολή του Μωάμεθ Β’ του Πορθητή και επιδίδεται σε ενέργειες όπως η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, αλλά και η όλο πιο βαθιά εμπλοκή του στη Λιβύη, που παραπέμπουν ευθέως σε μια προσπάθεια ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μέσα σε κάτι λιγότερο από τρία χρόνια, ο Ερντογάν διεξήγαγε δύο επεκτατικούς πολέμους στη Συρία και στη Λιβύη, προσπαθεί να εκβιάσει την Κύπρο ώστε να σταματήσει το ερευνητικό της πρόγραμμα για τους υδρογονάνθρακες και απειλεί την Ελλάδα με γεωτρήσεις στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο σουλτάνος έβαλε στο στόχαστρο και την Αρμενία, με αφορμή τις μεθοριακές συγκρούσεις ανάμεσα στη χώρα αυτή και το Αζερμπαϊτζάν. Ο Ερντογάν προειδοποίησε με αυστηρό ύφος τους Αρμενίους ότι θα παρέμβει για να στηρίξει τους Αζέρους.
Μόνιµος «ταραξίας»
Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία έχει µετατραπεί στον «ταραξία της ανατολικής Μεσογείου», όπως εύστοχα την έχει χαρακτηρίσει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος ∆ένδιας, και σε παράγοντα αποσταθεροποίησης της ευρύτερης περιοχής. Αυτό που συµβαίνει δεν έχει καµία σχέση µε τη διαχείριση των τουρκικών κυβερνήσεων (συµπεριλαµβανοµένων εκείνων του Ερντογάν έως το 2016, που έχτιζαν προσεκτικά και µε υποµονή τις διεκδικήσεις τους). Καταλυτικό ρόλο, ασφαλώς, στη µεταστροφή του σουλτάνου έπαιξε το πραξικόπηµα, το οποίο χρεώνει στους Αµερικανούς και στη ∆ύση. Ο ισλαµιστής Ερντογάν δεν έτρεφε ποτέ ιδιαίτερη συµπάθεια στους δυτικούς και στις ΗΠΑ, µετά το 2016 όµως έκοψε τις γέφυρες. Μετά το πραξικόπηµα, ο Ερντογάν έβαλε στο στόχαστρο και άρχισε να αµφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάννης, για την οποία υποστήριζε ότι έχει συρρικνώσει την Τουρκία. Λίγους µήνες αργότερα, ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου άρχισε να µιλά ανοιχτά για λύση δύο κρατών στην Κύπρο και η τουρκική εταιρεία πετρελαίων TPAO παρήγγειλε τα δύο πλοία-γεωτρύπανα. Την ίδια περίπου περίοδο, το φθινόπωρο του 2017, ο Ερντογάν έκλεισε τη συµφωνία µε τη Ρωσία για την αγορά των αντιαεροπορικών συστηµάτων S-400, µια κίνηση µε την οποία σκόπευε να δείξει στις ΗΠΑ πως δεν τις έχει ανάγκη. Η επιθετική πολιτική του Ερντογάν αρχίζει να ξεδιπλώνεται χωρίς όρια και περιορισµούς µε την κατάληψη της Αφρίν, µιας πόλης προπυργίου των Κούρδων στη βόρεια Συρία, τον Φεβρουάριο του 2018. Η εισβολή στην Αφρίν ήταν ο ορισµός της µονοµερούς ενέργειας, αφού ο Ερντογάν δεν είχε συνεννοηθεί µε κανέναν και αγνόησε τις ενστάσεις των ΗΠΑ. Η επιχείρηση ενόχλησε τους Αµερικανούς, αφού στρεφόταν κατά των Κούρδων, που ήταν οι µόνοι τους σύµµαχοι στη Συρία, αλλά και τους Ρώσους, τον Ασαντ και την Ε.Ε. Για τον Ερντογάν, ωστόσο, ήταν µια καταλυτική εµπειρία, αφού διαπίστωσε πως κανείς δεν είχε την παραµικρή διάθεση να του αντιταχθεί ή να λάβει µέτρα εναντίον του. Το ότι ο Ερντογάν αποχαλινώθηκε µετά την Αφρίν το βίωσαν άµεσα και πρώτα από όλους η Ελλάδα και η Κύπρος. Λίγες εβδοµάδες µετά την εισβολή, τα τουρκικά πολεµικά έδιωξαν το γεωτρύπανο της ΕΝΙ από το οικόπεδο 3 της κυπριακής ΑΟΖ. Τ
Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα της Realnews
στο 