Τα τελευταία στοιχεία για την ανεργία στην Ευρώπη δείχνουν ότι τον Ιούλιο του 2015 υποχώρησε στο 11,1% από 12,1% που ήταν τον Απρίλιο του 2013, γράφει ο Economist, αλλά προσθέτει ότι υπάρχουν και κακά νέα.
Πρόκειται για τη μακροχρόνια ανεργία (ορίζεται ως μακροχρόνια άνεργος κάποιος που είναι 12 μήνες εκτός δουλειάς) που έχει αυξηθεί στα 19 μέλη της ευρωζώνης.
Από τους 19 εκατομμύρια άνεργους Ευρωπαίους, οι μισοί δεν δούλεψαν καθόλου την περασμένη χρονιά και πάνω από το 15% ήταν εκτός εργασίας την τελευταία τετραετία.
Το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό στη νότια Ευρώπη που η κρίση έχει οξύνει τόσο τη συνολική, όσο και τη μακροχρόνια ανεργία. Αντίθετα, ο αριθμός των ανθρώπων που έψαχναν για πολύ καιρό δουλειά στις ΗΠΑ μειώθηκε από τη στιγμή που η οικονομία ανέκαμψε.
Το συνολικό ποσοστό μακροχρόνιας ανεργίας πέφτει τώρα κάτω από το 20%.
Για τους Ευρωπαίους, λοιπόν, γιατί είναι τόσο δύσκολο να επιστρέψουν στη δουλειά; Ένας λόγος είναι η κινητικότητα στην εργασία.
Το 30% των Αμερικάνων μετακομίζουν σε μία άλλη πολιτεία από αυτή που γεννήθηκαν, ενώ μόλις το 2,8% των Ευρωπαίων μεταναστεύει σε κάποια άλλη χώρα της ΕΕ, εξαιτίας της γλώσσας, της διαφορετικής κουλτούρας που κάνουν δύσκολη την εύρεση εργασίας.
Άλλος ένας λόγος είναι ο μεγαλύτερος κύκλος εργασιών στην Αμερική σε σχέση με την Ευρώπη.
Τα νούμερα του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας από το 2008 ως το 2012 έδειχναν ότι οι πιθανότητες να βρει δουλειά τον επόμενο μήναήταν 7% για έναν Ευρωπαίο και 12% για έναν Αμερικάνο. Οι πιθανότητες να απολυθεί τον επόμενο μήνα ήταν 0,8% και 1% αντίστοιχα.
Τα χαμηλά ποσοστά της Αμερικής οφείλονται και στο γεγονός ότι απογοητευμένοι εργάτες παύουν να αναζητούν δουλειά και δεν υπολογίζονται πλέον στο εργατικό δυναμικό.
Αντίθετα στην Ευρώπη το εργατικό δυναμικό αυξάνεται συνεχώς και αυτό τροφοδοτεί και την ανεργία. Αλλά η μακροχρόνια ανεργία έχει να κάνει και με το ότι όσο περισσότερο μένει κάποιος εκτός αγοράς εργασίας, τόσο πιο δύσκολο είναι το ξαναμπεί σε αυτή.
Επίσης τα ποσοστά γονιμότητας και το προσδόκιμο ζωής μπορεί να μειωθούν όσο αυξάνονται τα ποσοστά της ανεργίας.
Δεν είναι, όμως, παγκόσμιο το πρόβλημα.
Η Δανία και η Γερμανία έχουν καταφέρει να κρατήσουν χαμηλά τη συνολική και μακροχρόνια ανεργία, μέσα από προγράμματα επαγγελματικής αποκατάστασης, ευέλικτους εργασιακούς νόμους και εκπαίδευση.
Η νότια Ευρώπη, όπου το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, πρέπει να κοιτάξει βόρεια και να εμπνευστεί.
στο 