Ως ο μεγάλος χαμένος της ελληνικής κρίσης παρουσιάζεται σε άρθρο της Frankfurter Allgemeine Zeitung ο ευρωπαίος φορολογούμενος: «Οι ελληνικές τράπεζες ανακεφαλαιοποιούνται με χρήματα ύψους 10 με 25 δις ευρώ που προέρχονται από φόρους.
Μόνο για ένα μικρό κομμάτι των τραπεζικών ομολόγων (περίπου τρία δις ευρώ) καλούνται να πληρώσουν οι πιστωτές – σε αυτό επέμενε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Για ένα μέρος όμως, περίπου τριπλάσιο, χρησιμοποιούνται τα χρήματα των φορολογούμενων για τη διάσωση ιδιωτών ομολογιούχων.
Γιατί όμως χρησιμοποιείται το 10% του δανειακού πακέτου για να ικανοποιηθούν κερδοσκόποι ιδιώτες επενδυτές;
Αλλά και οι καταθέσεις των ελληνικών τραπεζών – σε αντίθεση με αυτές στην Κύπρο – διασφαλίζονται για να προστατευθούν οι επιχειρήσεις και οι μεγαλοεπενδυτές.
Την ώρα που το βασικό δίδαγμα της οικονομικής και ευρωπαϊκής κρίσης είναι ότι ευθύνη και έλεγχος πηγαίνουν μαζί.
Γιατί μετά από τόσα χρόνια κρίσης οι πολιτικοί επιτρέπουν ακόμη σε κάποιους να κάνουν τις συναλλαγές τους και να φορτώνουν την ευθύνη σε άλλους;».