Διευκρινίσεις δίνει η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) σχετικά με τις μηδενικές δηλώσεις φόρου διαμονής.
Από τη γραμματική διατύπωση της διάταξης του άρθρου 53 του ν.4389/2016 αφενός μεν, προκύπτει η υποχρέωση απόδοσης του φόρου στο δημόσιο με την υποβολή δήλωσης, αφετέρου δε, δεν προκύπτει η υποχρέωση υποβολής δήλωσης σε κάθε περίπτωση. Επίσης, σύμφωνα με την ΠΟΛ.1015/2018 υπάρχει υποχρέωση αναγραφής στη δήλωση απόδοσης του φόρου και για τις δωρεάν διαμονές (οι οποίες δεν επιβαρύνονται με φόρο).
Έτσι, από το συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 53 του ν. 4389/2016 και της ΠΟΛ.1015/2018, προκύπτει —κατά την άποψή μας— ότι, υποχρέωση υποβολής δήλωσης και απόδοσης φόρου διαμονής υπάρχει μόνο όταν:
α) προκύπτει ποσό φόρου προς απόδοση,
ή
β) υπάρχουν μόνο περιπτώσεις δωρεάν παροχής υπηρεσιών διαμονής και ουσιαστικά προκύπτει μηδενικό ποσό φόρου προς απόδοση.
Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν υπάρχει καθόλου διαμονή, δηλαδή πρόκειται ουσιαστικά για μηδενική δραστηριότητα του καταλύματος, τότε δεν προκύπτει υποχρέωση υποβολής μηδενικής δήλωσης. Αν για παράδειγμα ένα κατάλυμα παρέμενε κλειστό τον Ιανουάριο 2018 και δεν είχε καμία συναλλαγή, τότε για τον μήνα αυτό δεν υπάρχει υποχρέωση υποβολής μηδενικής δήλωσης φόρου διαμονής. Συνεπώς κατά την άποψή μας και με την επιφύλαξη νέων διευκρινίσεων από την Α.Α.Δ.Ε. (σ.σ. οι οποίες πρέπει να δοθούν άμεσα) η υποβολή της δήλωσης γίνεται σε κάθε περίπτωση κατά την οποία στο κατάλυμα υπάρχει διαμονή κατά την εξεταζόμενη φορολογική περίοδο.
Πηγή Πληροφοριών: Taxheaven
στο 