Τσιρώνης: Το ζήτημα των αυθαιρέτων λύνεται δίκαια και χωρίς να υπάρχει πελατειακή σχέση

Στην ημερίδα, που έγινε στο Παλιό Μηχανουργείο Λαυρίου,
συζητήθηκαν ζητήματα σχετικά με την αναδιάρθρωση του χωροταξικού και
πολεοδομικού σχεδιασμού, την οριοθέτηση οικισμών, την αυθαίρετη δόμηση, τον
καθορισμό χρήσεων γης και όρων δόμησης,
την αναθεώρηση ρυμοτομικών σχεδιασμών και την αστική ανάπλαση.

Ο Γιάννης Τσιρώνης κατά την ομιλία του τόνισε ότι «μέχρι
σήμερα αντιμετωπίζουμε μια παθογένεια δεκαετιών. Με την ευθύνη της πολιτείας και
του πελατειακού κράτους δημιουργήθηκαν τετελεσμένες αντιφάσεις που αυτή την
στιγμή ταλανίζουν όλη την χωροταξία της Ελλάδας και ιδιαίτερα την διαχείριση
των δασών μας. Υπάρχουν πάρα πολλές κατηγορίες ακινήτων, τα οποία αυτή την
στιγμή υπόκεινται σε αυθαιρεσίες, όπως παλιά λυόμενα της χούντας, ακίνητα σε
αποχαρακτηρισμένες εκτάσεις που είναι νομιμοποιημένα μέσα σε αυτές ανάμεικτα με
δασικές εκτάσεις, ενώ αντίθετα άλλοι αγροί, που ήταν αγροί το 1945, δασώθηκαν,
καήκανε και έχουν κηρυχτεί αναδασωτέοι. Επίσης, ακίνητα τα οποία κατά
περίπτωση, και πολλές φορές λόγω του πελατειακού κράτους, άλλα χαρακτηρίστηκαν
και άλλα αποχαρακτηρίστηκαν.

Με αυτόν τον τρόπο υπάρχει η λεγόμενη “δαντέλα”, δηλαδή μια
κατάσταση κατά την οποία στα πλαίσια ενός δασικού χάρτη υπάρχουν οικισμοί
ολόκληροι με ανάμικτα νομιμοποιημένα και μη νομιμοποιημένα ακίνητα. Όσοι λοιπόν
φαντάζονται ότι με την απλή κατεδάφιση όλων των αυθαιρέτων, λύνεται το
πρόβλημα, είναι γελασμένοι, διότι στην πράξη θα κατεδαφιστούν ορισμένα, αλλά θα
παραμείνει ένα μεγάλο ποσοστό αυθαιρέτων που θα ρυμοτομηθεί γιατί θα χαθεί ο
δασικός χαρακτήρας. Δεν είναι ξεχωριστά δηλαδή τα νομιμοποιημένα από τα μη
νομιμοποιημένα, γιατί δεν υπάρχει ομοιογένεια. Άρα, αν αυτή τη στιγμή
προχωρούσαμε όπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις με κατά περίπτωση χαρακτηρισμό ή
αποχαρακτηρισμό, δεν θα οδηγούμασταν πουθενά.

Αυτά τα ζητήματα λύνουμε με τον καινούργιο νόμο, με τον
οποίο πρώτα απ’ όλα οριοθετούμε το πρόβλημα με τα ιώδη περιγράμματα, οπότε κυρώνουμε όλον τον υπόλοιπο δασικό χάρτη,
ώστε να μην εμφανιστεί το φαινόμενο μέχρι να τελεσιδικήσουν οι εκκρεμότητες να
συνεχίζεται η αυθαιρεσία. Επίσης θα καταγράφεται τι ποσοστό ενός οικισμού έχει
βάσιμα εμπράγματα δικαιώματα άρα πρέπει να ρυμοτομηθεί, ή αντίθετα, εμπεριέχει
εντελώς αυθαίρετα τα οποία είναι καταπατημένα οπότε πρέπει να κατεδαφιστούν.
Και δεν μπορούν όλοι αυτοί οι ιδιοκτήτες να βρίσκονται σε μια πολυετή ομηρία, περιμένοντας
ένας προς έναν αν θα χαρακτηριστούν, ή όχι, δασικά τα ακίνητά τους. Θα
αντιμετωπιστεί η κάθε τέτοια οντότητα συνολικά και όσοι έχουν δίκιο θα το
βρούνε, αφού θα αντιμετωπιστούν ως σύνολο. Το όλο ζήτημα λύνεται σύντομα,
δίκαια, με ισονομία για όλους και χωρίς να μπορεί να υπάρχει πελατειακή σχέση».