Ρυθμίσεις, πωλήσεις δανειακών χαρτοφυλακίων, διαγραφές
οφειλών, ρευστοποιήσεις και πλειστηριασμοί ενυπόθηκων ακινήτων είναι τα βασικά
εργαλεία που θα χρησιμοποιήσουν οι τράπεζες για να μειώσουν κατά 40
δισεκατομμύρια ευρώ –στα 66,7 δισεκατομμύρια ευρώ- τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια
μέχρι το τέλος του 2019.
Ειδικότερα, η συμβολή των επιμέρους χαρτοφυλακίων στη μείωση
του υπολοίπου των καθυστερούμενων δανείων θα προέλθει κατά 21% από τα
στεγαστικά (περίπου 8,4 δισεκατομμύρια ευρώ), 22% από τα καταναλωτικά (ποσό 8,8
δισεκατομμυρίων ευρώ) και κατά 58% (23 δισεκατομμύρια) από τα επιχειρηματικά
δάνεια.
Σύμφωνα με τους στόχους μείωσης που έχουν συμφωνήσει οι
ελληνικές τράπεζες με τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό (SSM), τον Μάρτιο, το υπόλοιπο των μη
εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων (ΜΕΑ) θα πρέπει να «κλείσει» στα 105,2 δισεκατομμύρια
ευρώ, τον Ιούνιο να διαμορφωθεί στα 103,4 δισεκατομμύρια ευρώ, τον Σεπτέμβριο
στα 102 δισεκατομμύρια ευρώ και στο τέλος του έτους να έχει υποχωρήσει στα 98,2
δισεκατομμύρια ευρώ, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος των 7,6 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Κατά 15 δισεκατομμύρια ευρώ θα πρέπει να περιοριστούν οι καθυστερούμενες
οφειλές το 2018 και κατά 17 δισεκατομμύρια ευρώ το 2019.
Σύμφωνα με τη στοχοθεσία, αναμένεται ότι θα πωληθούν δάνεια
ύψους 8 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου, οι ρευστοποιήσεις ακινήτων θα διαμορφωθούν
στα 12 με 13 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα προχωρήσουν και σε
διαγραφές οφειλών που θα φτάσουν τα 15 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τα δάνεια που θα μεταβιβάσουν πρώτα σε fund οι τράπεζες είναι τα επιχειρηματικά και
καταναλωτικά δάνεια που έχουν καταγγελθεί, με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα
απαλειφθούν τα εμπόδια στη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων, θα
ψηφιστούν τα απαραίτητα νομοθετήματα και θα δημιουργηθεί μία αποτελεσματική
δευτερογενής αγορά τραπεζικών δανείων. Σύμφωνα, με την ΤτΕ, το σύνολο των καταγγελμένων
δανείων, ύψους 48 δισεκατομμυρίων, με αξία εξασφαλίσεων περίπου 22
δισεκατομμυρίων, θα μπορούσε δυνητικά να μεταβιβαστεί στο 30% της αξίας τους,
ήτοι 14 δισεκατομμυρίων ευρώ, χωρίς να γίνει χρήση του υφιστάμενου
περιβάλλοντος κεφαλαιακού αποθέματος (capital buffer). Ωστόσο, οι τραπεζίτες εστιάζουν
πρωτίστως στις λύσεις μακροπρόθεσμου χαρακτήρα και δευτερευόντως λύσεις
οριστικής διευθέτησης.
Οι μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις προβλέπουν: μείωση επιτοκίου,
παράταση διαρκείας, «σπάσιμο» του δανείου στα δύο, μερική διαγραφή οφειλής,
λειτουργική αναδιάρθρωση επιχείρησης, συμφωνία ανταλλαγής χρέους με μετοχικό
κεφάλαιο.
Οι λύσεις οριστικής διευθέτησης προβλέπουν μεταξύ άλλων:
ολική διαγραφή οφειλής, πώληση οφειλή, πλειστηριασμό, εθελοντική παράδοση του ακινήτου,
μετατροπή της δανειακής σύμβασης σε χρηματοδοτική μίσθωση.
Πηγή: Έθνος της Κυριακής
στο 