“Εθισμένη στο ψέμα και στην παραπληροφόρηση η αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς ο αρμόδιος τομεάρχης της δεν διστάζει, για πολλοστή φορά, να διαστρεβλώσει και να παρουσιάσει αποσπασματικά τα στοιχεία από την έκθεση προόδου του ΚΕΑΟ για το 1ο τρίμηνο του 2018”.
Αυτό τονίζει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Εργασίας, απαντώντας στα όσα είχε αναφέρει ο κ. Βρούτσης σχετικά με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές.
Το υπουργείο Εργασίας αναφέρει χαρακτηριστικά τα εξής:
“Συγκεκριμένα: α) Υποστηρίζει ότι “οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία εκτινάχθηκαν κατά 131% από το 2014”.
Τα στοιχεία της έκθεσης είναι αδιαμφισβήτητα: το 96,92% των οφειλών (30.891.422.883 ευρώ) έχει δημιουργηθεί μέχρι και τα τέλη του 2014, και το υπόλοιπο 3,07% (ποσό 978.553.868) δημιουργήθηκε από νέους οφειλέτες, από τις αρχές του 2015 και μετά.
Επίσης, από το σύνολο των 1.216.873 οφειλετών στα πρώην ταμεία οι 996.426, δηλαδή ποσοστό 81,90%, δημιούργησαν οφειλές πριν από το 2015.
β) Υποστηρίζει ότι η ρύθμιση των 100 δόσεων και ο εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών ”απέτυχαν παταγωδώς”. Και πάλι η ΝΔ ψεύδεται απροκάλυπτα:
– Το 41,4% των ρυθμίσεων του Ν. 4321/15 που διαχειρίζεται το ΚΕΑΟ είναι ενεργές ή έχουν ολοκληρωθεί, ενώ για τις αντίστοιχες ρυθμίσεις του Ν.4305/14 το ποσοστό είναι μόλις 20,9%.
– Ο εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών περιλαμβάνει όρους πολύ ευνοϊκότερους για τους οφειλέτες από οποιαδήποτε παρόμοια ρύθμιση στο παρελθόν, ενώ ήδη έχει προαναγγελθεί περαιτέρω βελτίωσή του το επόμενο διάστημα.
Υπενθυμίζουμε ότι η αντίστοιχη προηγούμενη νομοθετική πρωτοβουλία για την εξωδικαστική ρύθμιση οφειλών ήταν ο νόμος 4307/2014, γνωστός και ως «νόμος Δένδια», και είχε σχεδόν μηδενικό αποτέλεσμα: στο τέλος του 2015, μόνο 53 επιχειρήσεις είχαν καταθέσει αίτηση υπαγωγής και από αυτές τις 53 επιχειρήσεις, μόνο 3 είχαν συνάψει διμερή σύμβαση ρύθμισης οφειλών με τις πιστώτριες τράπεζες.
Εν κατακλείδι, το γεγονός ότι από τα 31,8 δισ. ευρώ των οφειλών που διαχειρίζεται σήμερα το ΚΕΑΟ, τα 24,9 δισ. ευρώ δημιουργήθηκαν πριν το 2009, είναι άλλο ένα αδιάψευστο στοιχείο για τις τεράστιες ευθύνες του παλαιού πολιτικού συστήματος για την κατάρρευση του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο παλεύουμε να ξαναστήσουμε στα πόδια του”.
στο 