«Ο δυτικός κόσμος είναι αναμφίβολα αντιμέτωπος με μεγάλα προβλήματα, με κυριότερο την απογοήτευση πολλών πολιτών. Ανάλογα, πολιτικοί όπως οΝτόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ και οι Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία προσφέρουν ξεκάθαρες, απλές και λανθασμένες λύσεις, όπως ο εθνικισμός, ο αυτοχθονισμός και ο προστατευτισμός», σημειώνει ο Martin Wolf σε άρθρο του στους Financial Times και προσθέτει:
«Το φάρμακο που προτείνουν είναι στην καλύτερη περίπτωση αμφιλεγόμενο.Αλλά η ασθένεια είναι πραγματική. Αν οι κυβερνώσες ελίτ συνεχίσουν να μην προσφέρουν πειστικές θεραπείες, μπορεί πολύ σύντομα να ηττηθούν και μαζί τους και η προσπάθεια να παντρευτεί η δημοκρατική διακυβέρνηση με μια ανοικτή και συνεργατική παγκόσμια τάξη».
«Ποια είναι η εξήγηση για αυτό το πισωγύρισμα; Μεγάλο μέρος της απάντησης αφορά την οικονομία», τονίζει ο αρθρογράφος και εξηγεί: «Η αύξηση της ευημερίας είναι από μόνη της ένα αγαθό. Αλλά δημιουργεί επιπλέον και την πιθανότητα για πολιτικές θετικού αθροίσματος. Αυτό αποτελεί βασικό στήριγμα της δημοκρατίας γιατί δίνει σε όλους την δυνατότητα να βελτιώσουν ταυτόχρονα τη θέση τους. Όταν η ευημερία αυξάνεται, οι πολίτες μπορούν να συμφιλιωθούν με τις οικονομικές και κοινωνικές ανατροπές. Η οικονομική στασιμότητα υποθάλπει το θυμό».
«Η βασική εξήγηση για την παρατεταμένη στασιμότητα στα πραγματικά εισοδήματα είναι οι οικονομικές κρίσεις και η αδύναμη ανάκαμψη που ακολούθησε. Οι εμπειρίες αυτές έχουν καταστρέψει την εμπιστοσύνη στην ικανότητα και την ακεραιότητα των επιχειρηματικών, διοικητικών και πολιτικών ελίτ», αναφέρει και προσθέτει:
«Αλλά υπάρχουν και άλλες δυσμενείς μεταστροφές. Μεταξύ αυτών είναι η γήρανση του πληθυσμού (πολύ σημαντικό πρόβλημα στην Ιταλία) και η μείωση του μεριδίου των μισθών στο εθνικό εισόδημα (εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ολλανδία)».
Και καταλήγει: «Η παγκόσμια διακυβέρνηση, αν και είναι σημαντική, πρέπει να κατευθυνθεί προς την ανάληψη ενεργειών που δεν μπορούν να κάνουν από μόνες τους οι χώρες. Πρέπει να εστιάσει στην παροχή βασικών δημόσιων αγαθών. Σήμερα, αυτό σημαίνει ότι η κλιματική αλλαγή είναι μεγαλύτερη προτεραιότητα από το περαιτέρω άνοιγμα του παγκόσμιου εμπορίου ή των κεφαλαιακών ροών».
στο 