Ήταν Νοέμβριος του 2007 όταν οι αναλυτές της Citigroup έλαβαν το εξής memo: τα
ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου απειλούν τις αγορές
και «γκρεμίζουν» τις τράπεζες. Ο διευθύνων σύμβουλος της Merrill Lynch, Stan
O’Neal, είχε μόλις παραιτηθεί και ο διευθύνων
σύμβουλος της Citigroup, Chuck Prince,
φημολογούνταν πως ετοιμαζόταν να δει την πόρτα της εξόδου.
Το τμήμα αγορών της Citigroup έλαβε τότε μία τολμηρή απόφαση: ενώ όλες οι υπόλοιπες
τράπεζες προσπαθούσαν να ξεφορτωθούν τα «τοξικά» χρεόγραφα, η Citigroup προχώρησε
σε μείωση της ονομαστικής αξίας των συμμετοχών της, η οποία έφτανε τα 11
δισεκατομμύρια δολάρια. Η τράπεζα ανακοίνωσε πως θα ανέθετε τη διαχείριση των
ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων σε μία νέα ομάδα, η οποία καλούνταν να ανοίξει
τον δρόμο της Citigroup προς ένα κερδοφόρο μέλλον.
Ο άνθρωπος που κλήθηκε να επιβλέψει την υλοποίηση αυτού του
τολμηρού σχεδίου ήταν ο Mark Tsesarsky, ένας
πρόσφυγας από την Ουκρανία που εγκατέλειψε την τότε Σοβιετική Ένωση με 90
δολάρια στην τσέπη.
Ο Mark Tsesarsky αποδείχθηκε ο άνθρωπος των ειδικών
αποστολών για τη Citigroup.
Μέσα στα επόμενα οκτώ χρόνια ο ίδιος και η ομάδα του μετέτρεψαν τη Citigroup στον μεγαλύτερο
κάτοχο CDOs της Wall Street, όχι από την έκδοση κινητών αξιών, αλλά αγοράζοντας
δισεκατομμύρια δολάρια χρέους, το οποίο διατήρησε κατά την αύξηση των τιμών και
το οποίο εμπορευόταν με τους πελάτες. Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2015, τα έσοδα
του τμήματος που διοικούσε ο Mark Tsesarsky ανήλθαν στα 2 δισεκατομμύρια
δολάρια, ξεπερνώντας οποιοδήποτε άλλο τμήμα της τράπεζας.
στο 