Να αναλάβει η ίδια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το ελληνικό χρέος αγοράζοντας τίτλους και μερίσματα, να αποφασισθεί ένα μορατόριουμ στις πληρωμές της Ελλάδας, ώστε να επανέλθει η ρευστότητα και να ανακάμψει η οικονομία προτείνει, με αποκλειστική του τηλεοπτική συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο ηγέτης της “ανυπότακτης Γαλλίας” Ζαν Λικ Μελανσόν.
Τον συναντήσαμε δίπλα από την Ακρόπολη, εκεί που συμβολικά έναν μήνα πριν ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν παρουσίαζε το όραμα του για την Ευρώπη. Ο ηγέτης της Αριστεράς στη Γαλλία σχολίασε την “Ευρώπη πολλών ταχυτήτων”, υπογραμμίζοντας ότι έτσι ή αλλιώς “ήδη υπάρχει, δεν είναι ένα καινούριο εύρημα”.
Στην συνέντευξή του στο ΑΠΕ και στον Γιώργο Κουβαρά, ο Ζαν Λικ Μελανσόν αποκαλύπτει ότι με την αποχώρηση της Μ. Βρετανίας θα μείνουν κενές έδρες στην Ευρωβουλή, θεωρώντας έτσι ευκαιρία για την κάλυψή τους τις υπερεθνικές λίστες υποψηφίων και προς αυτή την κατεύθυνση συνδυάστηκε και η παρουσία του στην Αθήνα, ως προσκεκλημένος της Ζωής Κωνσταντοπούλου, όπου συναντήθηκε και με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη της ΛΑΕ. Για τον κ. Μελανσόν δεν υπάρχει περιθώριο συνεργασίας πλέον με τον ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτά τα ψηφοδέλτια.
Με τον Έλληνα πρωθυπουργό επανέλαβε ότι διαφωνεί τονίζοντας ότι στη θέση του στη διαπραγμάτευση του 2015, εκείνος «θα έφερνε στο τραπέζι την προοπτική να πληρώσει η Γαλλία 45 δισεκατομμύρια και η Γερμανία 56 δισεκατομμύρια στην περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας, κάτι που ήταν ισχυρό μέσο πίεσης. Λυπάμαι που ο κ.Τσίπρας δεν το έκανε».
Ακολουθούν ορισμένα αποσπάσματα από την συνέντευξη του Ζαν Λυκ Μελανσόν:
-Για την Ευρώπη πολλών ταχυτήτων
«Καταρχήν η Ευρώπη πολλών ταχυτήτων δεν είναι διόλου κάτι καινούριο. Καταρχήν, γιατί είναι ένα “ρεφραίν” όλων αυτών όταν δεν ξέρουν τι να πουν.
Λένε: Θα φτιάξουμε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων.
Αυτό έχει ένα μειονέκτημα. Η Ευρώπη πολλών ταχυτήτων υπάρχει ήδη. Συνεπώς δεν είναι ένα εύρημα.
Υπάρχουν ενισχυμένες συνεργασίες που είναι δυνατόν να γίνουν. Για παράδειγμα, η Ευρώπη του Σένγκεν δεν είναι ακριβώς μια Ευρωπαϊκή Ένωση, η ΕΕ δεν ταυτίζεται με την Ευρωζώνη. Συνεπώς υπάρχουν ήδη πολλά είδη Ευρώπης με πολλές ταχύτητες.
Αυτό που είναι βέβαιο, είναι ότι ο Πρόεδρος Μακρόν έχει ένα όραμα πολύ συγκεκριμένο με το οποίο είμαστε σε απόλυτη αντίθεση.
Λέει ότι ο χώρος της γαλλικής κυριαρχίας είναι η Ευρώπη. Συνεπώς είμαστε μια Ευρωπαϊκή επαρχία. Και λέει ότι υπάρχει μια ευρωπαϊκή κυριαρχία, και αυτό είναι που μετράει.
Καταρχήν δεν υπάρχει καμία ευρωπαϊκή κυριαρχία διότι για τους δημοκράτες η κυριαρχία είναι αυτή του λαού.
Και όπως δεν υπάρχει ένας ευρωπαϊκός λαός που αποτελείται από κοινούς κανόνες που ψηφίσθηκαν από τον λαό δεν μπορεί να υπάρχει ευρωπαϊκός λαός. Αυτό δεν έχει να κάνει με τη γλώσσα, ή τα διαβατήρια.
Συνεπώς ξεκινάμε από μια σειρά δυσκολιών που καταλήγουν σε μία και μόνο ερώτηση: Ποια είναι η εξουσία του λαού σήμερα στην Ευρώπη. Μηδέν»
Για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
«Μου λένε υπάρχει ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πρόκειται για κοροϊδία. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει καμία εξουσία. Τα ψηφίσματα που υιοθετεί το Ευρωκοινοβούλιο δεν έχουν καμιά συγκεκριμένη συνέπεια. Είναι το μοναδικό κοινοβούλιο του κόσμου που δεν έχει το δικαίωμα να κάνει μια πρόταση νόμου. Είναι το μοναδικό Κοινοβούλιο που μοιράζει τις εξουσίες του με την Επιτροπή και το Συμβούλιο, για να δημιουργήσει τον Προϋπολογισμό. Δεν είναι λοιπόν ένα Κοινοβούλιο. Είναι ένα πράγμα που ονομάζουν Κοινοβούλιο. Υπήρξα μέλος αυτού του Κοινοβουλίου και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αυτό δεν έχει “ούτε λαιμό, ούτε κεφάλι”, όπως λέμε στα γαλλικά».
Το όραμα της “Ανυπότακτης Γαλλίας” για την Ευρώπη
«Λοιπόν το δικό μας όραμα για την Ευρώπη είναι ένα όραμα που ορίζεται από το κοινό συμφέρον. Δεν ανησυχούμε για τις αγορές, για την τελειότητα των λογαριασμών, όχι δεν επιθυμούμε μια πολιτική κατασκευή για να έχουμε μια καλή πρόσθεση. Κάνουμε μια πολιτική κατασκευή ώστε οι άνθρωποι που είναι μέσα να ζήσουν σωστά. Στόχος μας λοιπόν είναι η κοινωνική εναρμόνιση, η φορολογική εναρμόνιση, από ψηλά, μπορούμε να το κάνουμε προοδευτικά, από όλα τα Έθνη που συνθέτουν την Ευρώπη. Και όταν έρθει η ώρα, μια συλλογική λαϊκή εξουσία. Αλλά υπάρχουν στάδια για να φτάσουμε . Αυτό είναι το όραμα της Αριστεράς. Να γνωρίζουμε γιατί κάνουμε την Ευρώπη. Δεν είμαστε αυτοί που θα εργασθούν για την τελειότητα της παγκόσμιας αγοράς. Δεν είναι το αντικείμενο μας. Δεν μας νοιάζει. ‘Αλλωστε, είναι ηλίθιο. Οι ελεύθερες συναλλαγές καταστρέφουν τις οικονομίες. Όπως ο κ. Μακρόν είπε ότι θέλει να μιμηθεί άλλους και να βάλει φόρους στις εισαγωγές στην Ευρώπη. Και βέβαια όχι. Αυτό λέγεται προστατευτισμός του γεωγραφικού χώρου
Βλέπετε η συζήτηση μπορεί να γίνει αν μιλήσουμε ωστόσο σοβαρά. Αλλά δεν είναι αυτό που επιθυμούν οι νεοφιλελεύθεροι. Οι νεοφιλελεύθεροι θέλουν για πολλοστή φορά να κάνουν το νούμερο τους. Ή είστε σύμφωνοι με την Ενιαία Αγορά τον κ. Γιούνκερ, με την Κομισιόν, με το Συμβούλιο, με τα πραξικοπήματα του προϋπολογισμού, τους χρυσούς κανόνες που θεωρούν σημαντική ή είστε ξενοφοβικοί που δεν θέλετε την Ευρώπη, που θέλετε να επιτεθείτε να κάνετε πόλεμο ή είστε λαϊκιστές. Θα πέσουμε πάλι δυστυχώς σε αυτή την παράλογη συζήτηση.
Αντιθέτως η δική μας δουλειά θα είναι να δημιουργήσουμε τις συνθήκες να εκδηλωθεί μια πνευματική αντίσταση. Και πρακτική και συγκεκριμένη μέσα στον δημοκρατικό αγώνα . Ευτυχώς που έχουμε τη Δημοκρατία, και την ψήφο για να χτίσουμε μια συλλογική συνείδηση. Και μετά θα έχουμε κάνει το καθήκον μας».
Μπορεί να αντιμετωπισθεί το ελληνικό χρέος μέσα στην ΕΕ
«Μπορούμε να το κάνουμε. Μπορούμε να το κάνουμε συνδυάζοντας τις ιδέες. Η Κεντρική Τράπεζα, να αγοράσει όλους τους τίτλους του χρέους. Σήμερα η Κεντρική Τράπεζα και ο Σταθεροποιητικός Χρηματοπιστωτικός Ευρωπαϊκός Μηχανισμός, αγόρασαν ουσιαστικά το 80% του Ελληνικού χρέους. Αλλά όχι από το ελληνικό κράτος. Το αγόρασαν από τις Τράπεζες. Αυτό προκάλεσε δύο αποτελέσματα. Η Ελλάδα να είναι πάντα και το ίδιο χρεωμένη όπως την πρώτη ημέρα, και δεύτερο μερίσματα και κέρδη να δημιουργηθούν και να συσσωρευτούν στα ταμεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και στους Ευρωπαϊκούς μηχανισμούς σταθερότητας, προς όφελος των χωρών που δάνεισαν. Πρέπει να δούμε το τερατώδες της όλης κατάστασης. Επιχειρήσαμε να σώσουμε δηλαδή τους Έλληνες και δεν βοηθήσαμε κανέναν .Βοηθήσαμε τους Έλληνες να πληρώσουν τα χρέη τους στις Τράπεζες. Και να πληρώσουν σε εμάς 8 δισεκατομμύρια. Συνεπώς η ιδέα είναι τα χρέη να αγοραστούν από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, όλα τα χρέη και όπως είπα, να μπουν στην κατάψυξη. Δεν τα βάζουμε στην φωτιά. Δεν λέμε δεν υπάρχουν πλέον. Υπάρχουν και λέμε κάποια στιγμή θα πληρωθούν. Αυτό είναι ένα μορατόριουμ, που ωθεί τις πληρωμές του χρέους. Αυτό τι θα προκαλούσε στην Ευρώπη.
Ξαφνικά θα μπορούσαμε να βάλουμε τα χρήματα σε κυκλοφορία, να δημιουργήσουμε ρευστότητα στους εθνικούς προϋπολογισμούς. Αυτά που λέω μπορούν να εφαρμοστούν;
Γιατί είπα αυτό που έκαναν οι άλλοι δεν λειτούργησε. Ε, λοιπόν έχουμε την απόδειξη. Υπάρχει μια χώρα που έγινε μορατόριουμ στο χρέος της, η Πορτογαλία. Κατάφερε έτσι να λάβει μια σειρά κοινωνικών μέτρων, που αναθέρμαναν την κατανάλωση, και παράλληλα την παραγωγή με αποτέλεσμα η Πορτογαλία να κατέβει κάτω από το 3% του ελλείμματος».
Γιατί διαφωνώ με τον Αλέξη Τσίπρα
«Δεν έχει νόημα εγώ δεν είμαι από αυτούς -πως να το πω- ο μεγάλος ιερέας της θρησκείας, που θα πω αυτή είναι η αριστερά ή αυτή δεν είναι. Είμαι σε διαφωνία με τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν ήμουν σύμφωνος ως προς την εφαρμογή του μνημονίου. Πιστεύαμε όλοι ότι η Ελλάδα θα κόψει το σχοινί, ότι ήταν το πρώτο σχοινί της λιτότητας που θα κοβόταν στην Ευρώπη. Μια μεγάλη ευκαιρία δημιουργήθηκε για τον Αλέξη Τσίπρα και τους Έλληνες να αναγκαστούν οι νεοφιλελεύθεροι στην Ευρώπη να διατυπώσουν εκ νέου τα σχέδια.
Ιδού, δεν το έκανε, έχει το δικαίωμα αν οι Έλληνες συμφωνούν με αυτό, οι Έλληνες το αποφασίζουν. Αλλά θα πρέπει να προσέξουν και να είναι το ίδιο λογικοί με μας. Και να μην λένε ότι η μόνη δυνατή Αριστερά είναι η δική του. Γιατί αυτό δεν είναι αλήθεια. Γιατί έφτασε στο να συνθηκολογήσει. Είχε μέσα πίεσης. Δεν τα έχει πλέον σήμερα. Αλλά τα είχε τότε. Γιατί, αν αποφασιζόταν η χρεοκοπία της Ελλάδας, οι Γάλλοι θα πλήρωναν 45 δισεκατομμύρια, και οι Γερμανοί 65 δισεκατομμύρια. Πιστεύω ότι η συζήτηση δεν θα ήταν αυτής της φύσης, αν είχε θέσει αυτά τα επιχειρήματα πάνω στο τραπέζι. Αλλά δεν το έκανε. Δεν θέλω εγώ είμαι στην χώρα του εδώ, δεν θέλω να τον δείξω με το δάχτυλο. Αλλά δεν είμαι σύμφωνος. Δεν υπάρχει μόνο μία δυνατή Αριστερά, αυτή που υπογράφει συμφωνίες που η κυρία Μέρκελ αποφασίζει. Όχι μπορούμε να κινηθούμε διαφορετικά. Το ελπίζω».
Πηγή Πληροφοριών: ΑΠΕ
στο 