Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου παρέπεμψε στην Ολομέλεια
του Ανωτάτου Δικαστηρίου να κριθεί η συνταγματικότητα ή όχι διάταξης του νόμου
4254/2014 που στην συνέχεια σε λιγότερο από 30 ημέρες, με το νεότερο νόμο
4262/2014 καταργήθηκε και η οποία παρείχε ευνοϊκότερη μεταχείριση για αδικήματα
υπαλλήλων Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ).
Αναλυτικότερα, με το πρώτο άρθρο του νόμου 4254/2015
(ψηφίστηκε 7.4.2014), επήλθε κατάργηση εδαφίου στο άρθρο 263Α του Ποινικού
Κώδικα, με αποτέλεσμα να επέρχεται επιεικέστερη μεταχείριση σε υπαλλήλους των
ΝΠΙΔ που είχαν διαπράξει ποινικά αδικήματα.
Στις 10/5/2014 ψηφίστηκε ο νόμος 4262/2014 που επανέφερε το
επίμαχο άρθρο του Ποινικού Κώδικα στην προηγούμενη κατάστασή του για το μετά
την ψήφιση, όμως του εν λόγω νόμου διάστημα (μετά το από 10/5/2014 διάστημα).
Δηλαδή επανέρχεται σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, η ισχύς της αυστηρότερης
παλαιότερης καταργημένης διάταξης για αδικήματα που θα διαπραχθούν μετά την
10/5/2014.
Την Δικαιοσύνη την απασχόλησε περίπτωση υπαλλήλου
Συνεταιρισμού που είχε καταδικαστεί για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος
κατ’ εξακολούθηση για υπεξαγωγή εγγράφων.
Η υπόθεση απασχόλησε και το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου
το οποίο με την υπ’ αριθ. 415/2016 απόφασή του, παρέπεμψε το ζήτημα στην
Ολομέλεια.
Το Ποινικό Τμήματα στην εν λόγω απόφασή του, μεταξύ των
άλλων, αναφέρει:
«Η εν λόγω απάλειψη της περίπτωσης δ΄ του άρθρου 263 Α του
Ποινικού Κώδικα, που έχει ως αποτέλεσμα αναδρομικά την άρση του αξιοποίνου της
αξιόποινης πράξης μίας ειδικής κατηγορίας κρατικών λειτουργών -υπαλλήλων ΝΠΙΔ,
ακόμη και για σοβαρές εκκρεμείς σε οποιοδήποτε στάδιο κακουργηματικές πράξεις,
αφού δεν δικαιολογείται από το νομοθέτη, ως μέτρο αντεγκληματικής πολιτικής
λόγω κοινωνικοπολιτικών συνθηκών, δικαιολογείται δε με την νεότερη επαναφορά
της διάταξης και του αξιοποίνου, ως απλή “παραδρομή” του νομοθέτη,
ισοδυναμεί με θέσπιση αμνηστίας, κατά τρόπο συγκαλυμμένο, ώστε να αρθεί η
ποινική ευθύνη προσώπων της άνω ειδικής κατηγορίας της περ. δ΄. του άρθρου 263
Α του Ποινικού Κώδικα κατά των οποίων υπάρχει εκκρεμής ποινική κατηγορία στη
Δικαιοσύνη ή και καταδίκη, γι’ αυτό και θα έπρεπε η εν λόγω διάταξη, κατά το
άρθρο 93 παρ.4 του Συντάγματος, να μην εφαρμοσθεί, ως αντισυνταγματική, ως
αντιβαίνουσα στις διατάξεις των άρθρων 47 παρ. 3 και 26 του Συντάγματος, διότι
ο άνω νόμος στην ουσία και κατ’ αποτέλεσμα παρέσχε νομοθετικά χωρίς καμία
δικαιολόγηση άφεση ποινικής ευθύνης ορισμένης κατηγορίας κατηγορουμένων και
καταδικασμένων προσώπων, συγκεκριμένου κύκλου περιπτώσεων, και δη αμνήστευσε
μεταξύ άλλων και σοβαρές κακουργηματικές πράξεις, κυρίως διαφθοράς υπαλλήλων
νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου. Επομένως, κατά την επικρατήσασα γνώμη οι
υπάλληλοι τους, θεωρούνται υπάλληλοι με την έννοια του νόμου, και εφαρμόζεται
για αυτούς η διάταξη του άρθρου 259 του Ποινικού Κώδικα».
στο 