Bρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου
Μετά τις πολιτικές συζητήσεις του Washington Group και τις παρασκηνιακές επαφές στο περιθώριο των G7, οι εκπρόσωποι των 19 υπουργείων οικονομικών θα ανταλλάξουν απόψεις επί προχωρημένων κειμένων και τεχνικών επιλογών για τη μεσοπρόθεσμη αναδιάρθρωση.
Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, οι συζητήσεις των δύο πλευρών έχουν προχωρήσει αρκετά και καταγράφονται ήδη αρκετά σημεία συμφωνίας ΕΕ και ΔΝΤ, μεταξύ των οποίων και τα εξής:
– η μεσοπρόθεσμη αναδιάρθρωση θα εκτελεστεί στο τέλος του προγράμματος το 2018,
– η μόνη αποδεκτή λίστα πιθανών μέτρων είναι αυτή της 25ης Μαΐου του 2016,
– η εκτέλεση των μέτρων δεν πρέπει να οδηγεί σε καθαρές απώλειες για τα κράτη μέλη που δάνεισαν ή εγγυήθηκαν δάνεια για την Ελλάδα
– το όποιο κόστος των μέτρων θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί “εκ των ενόντων”, δηλαδή τα υπόλοιπα από τα 86 δις και τα κέρδη επί ελληνικών ομολόγων,
– η μεσοπρόθεσμη αναδιάρθρωση είναι “σε γενικές γραμμές” αναγκαία και απαραίτητη.
– στο τραπέζι βρίσκεται η μερική ή συνολική αποπληρωμή του ΔΝΤ και η εξαγορά των διμερών δανείων του 2010,
– εξετάζεται η νέα επέκταση της ωρίμανσης λήξεων δανείων του ESM/EFSF στα 40 χρόνια,
– στην Ελλάδα πρέπει να προσφερθεί προληπτική γραμμή στήριξης για την έξοδό της στις αγορές,
βεβαίως όμως υπάρχουν και θέματα που παραμένουν ανοικτά :
– πρέπει ή όχι να κοινοποιηθεί στο ΔΣ του ΔΝΤ η δέσμευση για την επέκταση των 40 ετών, θα υπάρχει ή όχι στα κοινοτικά κείμενα;
– με ποιον τρόπο θα δεσμευθεί το eurogroup στα μεσοπρόθεσμα μέτρα; είναι αρκετή μια ανακοίνωση;
– θα πρέπει η ΕΕ να ανακοινώσει ότι η μεσοπρόθεσμη αναδιάρθρωση οδηγεί σε διαγραφή καθαρής αξίας χρέους άνω των 20 μονάδων;
και τέλος
– ποια θα είναι τα τελικά συμφωνημένα ποσοστά των πρωτογενών πλεονασμάτων;
Στις συζητήσεις που έχουν γίνει σε ανώτερο επίπεδο μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ, το ΔΝΤ ξεκινά από τη θέση ότι τα θέλει όλα ταυτόχρονα – δηλαδή και την αποπληρωμή του και την επέκταση της ωρίμανσης. Τα κεφάλαια όμως που θα χρηματοδοτήσουν τις δύο αυτές κινήσεις είναι συγκεκριμένα.
Οι Ευρωπαίοι αντιτείνουν στο Ταμείο ότι με την αποπληρωμή του θα έχει αποχωρήσει πολύ πριν τεσταριστούν οι μεσοπρόθεσμες αντοχές της Ελλάδας στις αγορές. Σημειώνουν δε ότι θα φροντίσουν να υπάρχει προληπτική γραμμή χρηματοδότησης από το 2018 και μετά.
Οι τεχνοκράτες (ειδικοί του ΔΝΤ και του ESM και όχι τα μέλη του EWG) έχουν λάβει την εντολή να λύσουν λογιστικά το ζήτημα.
Το μήνυμα από τις συναντήσεις του Washington group στο Μπάρι ήταν πως pacta sunt servanda (οι συμφωνίες πρέπει να τηρηθούν). Προς το παρόν δεν καταγράφεται ούτε ρήξη, ούτε ιδιαίτερη ανησυχία. Το δε χρονοδιάγραμμα των 6 εβδομάδων για την εκταμίευση φαίνεται πως θα τηρηθεί με όλους τους ενδιάμεσους σταθμούς κανονικά.
Συγκεκριμένα, τα μέλη του Washington Group αναμένουν τώρα από τους τεχνοκράτες του ΕSM και του ΔΝΤ να τεκμηριώσουν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα της λίστας της 25ης Μαΐου του 2016 που αποφασίστηκε στο eurogroup. Aπό τις δημόσιες τοποθετήσεις έγινε για μια ακόμα φορά σαφές ότι κανείς δεν μιλάει για απόλυτη ποσοτικοποίηση, ούτε και για εφαρμογή νωρίτερα από το 2018.
Συνεπώς, όπως λένε καλά πληροφορημένες πηγές, η λέξη κλειδί είναι “η τεκμηρίωση”. Το ΔΝΤ δεν ζητάει ούτε τυχαίες λεπτομέρειες, ούτε τυχαία ποσά. Ζητάει τεκμηρίωση με στοιχεία, νομικές και άλλες διοικητικές μεθόδους, αντίστοιχες της τεκμηρίωσης που είχαν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα που εκτελέστηκαν τον Ιανουάριο. Στην ΕΕ δεν υπάρχει κανείς που αρνείται την παροχή τεκμηρίωσης.
Στην ΕΕ δεν υπάρχει κανείς που αρνείται την παροχή τεκμηρίωσης. Εξάλλου τα αρμόδια στελέχη μετέχουν στις επίσημες συζητήσεις. Συμφωνία δεν υπάρχει όμως για το αν τα ποσά, τα ποσοστά και οι άλλες λεπτομέρειες της τεκμηρίωσης θα πρέπει να γίνουν δημόσια γνωστές πριν από το 2018.
Η ΕΕ έχει την άποψη ότι το ΔΝΤ θα μπορούσε να λάβει τους υπολογισμούς, να τους υποβάλει στο διοικητικό του συμβούλιο, αλλά πέραν αυτού δεν έχει κανένα νόημα η συνεχής τροφοδότηση του απανταχού πανευρωπαϊκού λαϊκίστικου κινήματος με ειδήσεις για “το πόσα χαρίζουν ή διαγράφουν πάλι οι Γερμανοί στους Έλληνες”.
Επί της ουσίας τα μέτρα συνεχίζουν και περιέχουν την επιλογή της πρόωρης αποπληρωμής του ΔΝΤ μετά τη λήξη του προγράμματος με τα υπόλοιπα χρήματα του προγράμματος των 86 δισ. και τα κέρδη επί ελληνικών ομολόγων που συγκεντρώνονται σε κλειστό λογαριασμό στο Λουξεμβούργο.
Δεν είναι όμως γνωστό αν αυτή η αποπληρωμή θα γίνει εφάπαξ, ή σε δόσεις και με ποιους όρους για την Ελλάδα θα είναι συνδεδεμένη. Παρομοίως θα εκτελεστεί η αποπληρωμή, πόσα χρήματα περισσεύουν και επαρκούν για την κάλυψη του κόστους από ενδεχόμενη επέκταση της ωρίμανσης των ελληνικών δανείων, αν φτάνουν για να αγοραστούν από το ESM τα διμερή δάνεια των κρατών μελών προς την Ελλάδα κ.ο.κ.
Τα παραπάνω, μαζί με πολλές σελίδες κείμενα και γραφήματα που δείχνουν τις λήξεις του ελληνικού χρέους αποτελούν τμήμα της τεκμηρίωσης – που και οι δύο πλευρές έχουν συμφωνήσει να κάνουν.
Όπως έλεγε πρόσφατα κοινοτικός αξιωματούχος σε ομήγυρη του Τύπου στις Βρυξέλλες, «τι νομίζεται ότι είναι η ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους, ένα αρχείο excel είναι που βάζει τα προσδοκώμενα έσοδα και τις πληρωμές».
Εκεί ακριβώς ξεκινά και η συζήτηση για τα πλεονάσματα, καθώς το αν ο στόχος του 3,5% μείνει για 4 ή 5 χρόνια και το αν μετά θα κατέβει στο 2,5 στο 2, ή στο 1,5% δεν είναι ούτε τυχαία απόφαση, ούτε πολιτικό χατίρι σε κάποια επόμενη κυβέρνηση, αλλά εξαρτάται άμεσα από τις χρηματοδοτικές ανάγκες.
Ο ESM εξάλλου υπάρχει για να πάρει τα λεφτά του πίσω – θέση που αποτελεί διεθνή συνθήκη με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Πηγή: Real.gr
στο 